Een traan in mijn ogen
Die zijn verhaal vertelt
over mijn wang
Zou ik alsjeblieft weer lachen mogen
Het gevoel van pijn en verdriet duurt me te lang
Mijn tranen nemen vele wegen
Zo heb ik wel miljoenen verhalen
Ik kom ze helaas altijd weer tegen
En ze weten me altijd weer de put in te halen
Natuurlijk heb ik ook tranen van vreugde
Maar weet ze niet meer te herkennen
Door teleurstellingen wanneer ik me ergens op verheugde
Weten ook zij mij niet meer te verwennen
Mijn tranen zijn erg rijkelijk
Maar ook veel te sloom
Het is echt niet begrijpelijk
Maar het lijkt zo gewoon
Helaas ken ik verdriet maar al te goed
Het gevoel van een beginnende traan die de sfeer bederft
Komt langzaam zijn eind tegemoet
Totdat hij onderaan mijn wang weer sterft.
Laat wat van je horen