Reflectie

De dagen vergaan te langzaam
Ik moet naar buiten stappen
Diep ademhalen
En lopen
Met mijn blote voeten
door de bladeren
Kijkend naar het zonlicht
Dat valt door de bladeren
Op de grond
Waar alles ooit begon
En zal terugkeren
Ik wou dat ik praten kon
Maar soms wil ik geen woorden
Ik kijk naar de kunst,
de schoonheid van het licht
Maar toch loop ik rond met een bedroefd gezicht
De melancholie maakt me gek
Ik loop door
Op zoek naar een plek
Op zoek naar een fontein
Een poel van modder
Waarin ik mezelf kan zien
Van deze wereld tot de hoogste sterren
En nog wel verder misschien
Hoe viezer het water
Hoe schoner de reflectie
Heb je al eens gekeken?
Misschien moet ik
mezelf erin laten vallen
Wie weet val ik in de schoonheid
die ik altijd heb ontweken