Mijn zusje is jarig vandaag
en ze speelt met één van haar kadootjes;
Een stukje boom, zomaar wat stukken tak
die aan weerszijden onderbroken zijn door een gat.
Een stukje blauwe lucht, die van de zomer,
met een vogel vrij en toch
opgesloten in een stukje.
Eerst zijn het allemaal stukjes
los van elkaar en
van de werkelijkheid.
Maar dan heeft mijn zusje het door
en er ontstaat een beeld van de levende natuur
met hele bomen en één grote lucht,
met vrijheid en zonder gaten.
Heel even ligt het daar
dan heel plotseling valt het weer
in brokken van nep,
en mijn zusje lacht en zegt:
Nu begin ik weer opnieuw.
Laat wat van je horen