Een popje
Onder een glazen serreke
Het leven vroegtijdig gekomen
Als de glinstering van een sterreke
Te vroeg nog om te dromen…
Gevoelig en fragiel
De liefde die mens geworden is
Het parelke dat ik bemin
Overvloedig hetgeen ik mis!
Achter glas verstoken
Als een plantje klein
De mooiste bloem ontloken
Nog volkomen ‘afhankelijk’ zijn
Eindeloos deint de tijd
Eer het kindeke, voldoende resistent
Van het glazen huizeke bevrijd
De echte moederliefde weer herkent…
Laat wat van je horen