Al zei ik altijd:
ik hou niet meer van hem.
Al zei ik aldoor:
hij betekent niks
meer voor me.
Pas nu,
nu ik die foto zie,
met die ander erop.
Pas nu,
doet het me wat.
Denk ik:
waarom zie wel, ik niet?
Ik ben te min,
en het maakt ook niks uit.
Ik gun je het geluk.
Maar de vraag is er nog steeds:
was ik afleiding?
Was ik niet meer dan dat?
Laat wat van je horen