Gelukzalige Liefde is een
veel te persoonlijk gevoel
om ongeschonden, onbekrast en zuiver
zoals bedoeld en zelf gevoeld
in woorden uitgedrukt te worden.
Tegen dat het van die Andere Wereld
doorheen dat rationaliserende, zwaar vervuilende hoofd is gereisd,
door de schouders,
verder naar de armen,
tot in de handen,
om zo in de pen,
op het papier
daar als woorden, gevoelloos,
een plotselinge ijstijd in te gaan
en eigenlijk enkel maar
een vuile vlek te vormen
in vergelijking met hun Moeder,
die eenzaam is achtergebleven op het kille, maar toch zo romantische geboorteland der emotie.
Laten we het dus maar houden
bij een simpele en niet altijd even gemeende ‘Ik zie je graag!’
– eventueel aangevuld met een liefkozend ‘bolleke’ of ‘scheetje’ –
Laten we maar blijven
zoeken naar alternatieven
om uitdrukking te geven
aan de oogst die we plukken op ons allerintiemste Gevoelensland,
waar trouwens nog heel goed
geboerd wordt.
Laten we dat hopelijk blijven
proberen
maar vooral, laat ons daar
– nóg hopelijker –
nooit helemaal in slagen.
Laat wat van je horen