Hij had de macht
de almacht
en dacht: ook het eeuwige leven
Beschikte over het lot
van zijn land
van al zijn onderdanen
van boeren, handelaren, priesters:
alles had hij alleen in de hand
Maar echt eeuwig leven
alleen de goden
Psiris, Ma-at, Isis, Anubis, Thot
En toen hij opeens
altijd tussen de mensen
uit de dag
werd weggerukt
om opgenomen te worden
in het duistere graf van de nacht
was hij daar alleen
en zielloos
slechts door dode voorwerpen omgeven
Lang bleef hij het gesprek
van elke dag
Maar langzaam vervaagden de herinneringen
van iedereen die hem had gekend
Tenslotte wist zelfs niemand meer
waar hij begraven lag
Tot vele eeuwen later
Carter zijn speurtocht
en doorzettingsvermogen zag beloond
het graf zo vol van schatten
nog nooit vertoond
iedereen heeft hij die ontdekking en het masker
van de jonge almachtige gegeven
Toch nog een vorm van het eeuwigleven.
Laat wat van je horen