Ooit was jij net als ik
rustig, lief en niet zo dik
Toen kwam die dag
waarop jij alles anders zag
Je werd verslaafd aan drank
als jij thuis kwam was het een stank
Je werd steeds maar eenzamer
en zat vaak te staren op je kamer
Ik kon dit niet langer volhouden
en met mijn handen gevouwen
Liep ik naar jou toe
en ik zag wel: jij was moe
Moe, van alles om je heen
en je zei: laat me maar alleen
De volgende morgen werd ik wakker met een naar gevoel
ik weet niet of je begrijpt wat ik bedoel
De spanning, toen de telefoon ging
het bericht, dat ik toen ontving:
‘Uw man heeft zichzelf verdronken.’
‘Hij is naar de bodem gezonken.’
Nooit heeft hij me iets verteld over zijn daad
Nooit, maar nu is het te laat
Ik werd zo verdrietig dat ik niet dacht dat je dat kan zijn
ik snapte het niet, maar wist wel: hij had het niet fijn.
Nu is alles over, klaar en gebeurd
maar over of niet, ik blijf getreurd
Laat wat van je horen