Ooit komt er een moment

Meisje weet je nu dan nog niet
dat papa heel veel van je houd?
De kaartjes gaan ongelezen in je tas.
Kan toch niet geloven dat dit komt uit jezelf.
Ik zal het wel uit willen schreeuwen,
geef me een kans
maar de wind word ons uit de zeilen genomen.
Wij worden lam gelegd.

Zelf ben je er van overtuigd,
dat ik wel een hele slechte vader ben.
Maar ga eens terug in de tijd.
Je weet het, je weet gewoon dat je me ken.
Door de liefde tussen mama en mij
ben jij ontstaan.
Mijn bloed stroomt door jou aderen,
en nu voer jij je moeders naam
Of ik nooit heb bestaan.

Maar uitvliegen zul je meisje, op een dag.
En dan hoop ik dat je vlucht zal leiden naar mij.
Alle lasten van je afleggende, en vrij.
vrij van alle slechte gedachten, vrij van alle strijd.
littekens blijven, wonden zullen helen met de tijd.
Geef me een moment, en ik zal je laten zien.
Dat ik het waard bent je vader te zijn
we delen immers het zelfde verdriet
Dat ik jou, jij mij niet ziet.

Dat is toch wat ieder kind wil
Twee ouders die trots op ze kunnen zijn
Dat je op ze kan bouwen
En ze onvoorwaardelijk kan vertrouwen
Ik ben zo’n vader geloof me maar
We kunnen het goed hebben met elkaar
Ooit, ooit ergens in de toekomst,
komt er een moment
Dat je wilde dat je mij je hele leven had gekend