Oerwoud

In het donker in het oerwoud
Hoor je soms een harde brul
Doodse stilte ervoor
Stilte, kou en leegte volgen.
Terwijl de brul langzaam afsterft;
Opgelost in de stilte,
Weg wordt gevaagd door het donker
Zou je het zelde willen doen.
Je zou de brul willen zijn,
En weet dat je dat eigenlijk ook bent.

Machtig, zonder angst en moedig
Maar toch hoor je de pijn.
Diep van binnen,
Als je goed luistert
Hoor je de pijn, het verdriet,
De eenzaamheid.
Het lijkt zo machtig
Maar dat is het niet.
En net als de brul
Sterf je langzaam af.
Door alle pijn die niemand hoorde
Door alle verdriet die niemand zag.
Door iedereen die je zo miste,
Maar niet terugkwam.

De brul is voorbij,
Niemand die hem nog hoort.
En niemand die hem zich ooit nog
Zal herinneren.
Opgelost in het zwart van de nacht.
Voor altijd weg.
Net als jij.