Ik treur om jou, mijn moederke,
wat voel ‘k mij wezenloos en klein.
Het was zo goed bij jou, m’n make,
kon ik nog maar eens dicht bij je zijn.
Omdat jij mij veel meer d
an ’t leven gaf
doet jouw heengaan mij zo’n pijn.
Maar ik zal eeuwig dankbaar blijven
zelfs bij dit grenzeloos verdriet,
omdat jij mijn lieve moeder was
en mij met één troost achterliet,
dat moeders lieve engelen zijn,
en ik weet, engelen sterven niet.
Laat wat van je horen