Ze kijkt door de verkeerde ogen,
heeft zich nog altijd niet bewogen,
nadat de hij de waarheid de ruimte in smeet,
hij eindigde met- dat het hem speet.
Maar waarom zou het hem spijten?
hem valt niets te verwijten,
zijn hart zette de punt achter hun leven,
zodat zij niet langer zal zweven.
Zweven op hun roze wolk, die in de zevende hemel zweeft,
waardoor ze even niet meer haar leven heeft geleefd,
waardoor ze even verlost was van de waarheid,
nu zegt hij dat alles hem zo spijt.
Spreekt over het verleden met pijn in zijn ogen,
alsof híj is bedrogen,
in plaats van zij,
en met ‘hou je nog van mij?’
vraagt ze huilend de bekende weg,
zonder de woorden, geeft hij uitleg.
Ze begrijpt hem al voordat hij begint,
hij heeft haar nooit, met liefde bemint.
Laat wat van je horen