Pesten

Waarom is het zo afgelopen,
ik verloor zelfvertrouwen en mijn laatste hopen,
Mijn hart is gebroken,
nooit weer dacht ik maar,
Maar nu kreeg ik het weer voor elkaar.
De woorden doen mij pijn,
waarom zou je zo gemeen willen zijn.
Misschien heb je thuis zelf gezeik ,
en ben je thuis zo stil als een lijk.
Maar waarom mij pakken?
Zo wordt het voor mij ook niet gemakkelijk.
Negeer me liever en laat mij met rust.
Zo wordt mijn familie ook niet steeds ongerust.
De oorlog in mijn kop van alles wat je tegen me zei,
Is zowel niet goed voor mijn zelfvertrouwen maar ook niet voor mij.
Je bent dik en lelijk en achterlijk,
Na school nemen we je te pakken, makkelijk.
Mijn hart bonkte in mijn keel.
Van de angst zag ik scheel.
Iemand had mij verlinkt,
En na school hebben ze mij verminkt.
De leraren waren te laat voor de hulp.
Ik liep later weer terug naar mijn stulp.
Ik was het zat, ik werd moe.
Slapen is voor mij een hele gedoe.
Ik maak er zelf maar een einde aan,
Dat maakt vast nog wel iemand blij.
Niemand houdt toch van mij.