Terwijl de wind zachtjes
door mijn haren waait
en de bomen meewiegen
op het ritme van de avond
voel ik tranen glijden over mijn wang
de gedachte dat jij er niet meer kan zijn,
maakt me meer dan bang
Ik zal nooit meer
kunnen genieten van de zon
of al het andere
waar ik zo van lachen kon,
ik zal altijd blijven drijven in een meer van diep verdriet,
maar dat zie jij niet meer.
Laat wat van je horen