Margrietje

Margriet is een heel kleine bloem.
Zo maar in de wei zonder eer zonder roem.
Wit met een geel hart.
Klaar voor de groei,klaar voor de start.
Ze was nog niet helemaal klaar.
Er kwam iemand en plukte haar.
Hij ging goed voor haar zorgen.
Elke dag en elke morgen.
Hij gaf haar water en elke dag een zoen.
Zoals enkel geliefden dat doen.
Op een dag zonder het te weten.
Was hij het margrietje vergeten.
Ze hing zielig met haar kopje omlaag.
Van verdriet en dorst stierf ze gestaag.
Hij kwam op een dag weer binnen.
En wilde het margrietje weer beminnen.
Toen zag hij wat hij had gedaan.
En hij liet een enkele traan.
Hij heeft haar opgepakt en weggedaan.
Nu zie je er weer een ander margrietje staan.
En verzorgt haar goed tot de volgende keer.
Dan vergeet hij zijn margrietje weer.