Heel de dag lang zat ik je aan te staren
Het viel niet op, maar was het wel zo geweest kon het me niet schelen.
Het voelde vreemd aan
Ik was verlamt
Jij bleef constant bij mij in beeld
Elke beweging had ik opgemerkt
Door jou verscheen er een glimlach op mijn gezicht.
Niets kon ik doen
Ik kon zelf niet aan iets anders denken
Mijn hersenen waren koppig
En mijn gedachten lagen bij jou.
Kon je maar mijn gedachten lezen
Of kun je dat echt?
Ik hoop het
Want ik kan het niet lang meer verbergen
En ik verlang zo naar je.
Je moest eens weten hoeveel ik aan je denk
En hoeveel ongestuurde brieven ik jou heb geschreven.
Misschien is het wel beter zo
Want als je dit te weten komt verklaar je me gek
Maar ik ben enkel gek.. op jou.
Laat wat van je horen