Ik ontmoette je op het station,
Dat is hoe het begon.
Ik parkeerde mijn auto
en je stapte in.
Hoe lekker simpel was ons begin.
Het ging vanzelf we waren bij elkaar.
We maakte samen eten klaar.
In mijn hangmat hingen wij.
Je keek me aan en je maakte me blij.
Ik voelde je lichaam speels tegen de mijne.
Ik voelde mijn hand glijden in de zijne.
Onze liefde ging zo snel,
En kwam uiteindelijk in de knel.
Ik voelde me zo één met jou,
Dat ik volmondig ja zeggen wou,
Toen je vroeg, wordt je mijn vrouw?
Veel is er gebeurd,
zoveel fijne dingen.
Ik hoorde mijn hart elke dag zingen.
Toen braken de stormen
los je deed me pijn.
Hoe kon dat gebeuren,
we hadden het zo fijn.
Waar was de rust en kalme woorden,
Datgene wat juist bij
onze liefde hoorde.
Ik hield van jou en wou je vertrouwen,
Zelfs met je trouwen
Machteloosheid in mijn hart.
Je liet me achter volkomen verwart.
Ik snapte het niet, was mijn liefde niet genoeg?
Om de belofte na te komen die ik van je vroeg.
Onze liefde is zo pril.
Contrasten zo schril.
Onze liefde zag het kwade.
Mijn vertrouwen heeft zoveel schade.
Ik verlang zo naar jou,
Maar mijn vertrouwen brengt me kou.
Ik voel me radeloos,
En twijfel of ik de juiste man koos.
Ik weet niet wat te kiezen.
Ík wil je niet verliezen.
Kon ik mijn vertrouwen maar hervinden,
Zodat ik mijn hart weer
aan je kan binden.
Ik ben te bang…
Tijd kan ons brengen waar we willen zijn.
Dat kan uitmonden in onsterfelijke liefde of intense pijn.
Laat wat van je horen