In al die jaren heb ik geen geluk gevonden,
elke dag van mijn leven voelt
alsof er zout wordt gestrooit in mijn talloze wonden.
De sleutel van de deur naar geluk is kwijt,
en besef dat
ik nooit echt heb geleefd tot mijn spijt.
Als een engel in de hel,
en een vis op het droge
ik zit elke dag weer in de knel.
Alle emoties zitten opgekropt,
wachtend om naar buiten te komen
wachtend tot het huilen eindelijk stopt.
Ik kan niet meer door,
het leven verwoest me
ik wil gaan naar waar ik hoor…
De hemel
Laat wat van je horen