De eerste maand van mijn 12 jaar,
Ik had mijn huistaak net klaar,
Ik mocht niet werken op mijn kamer,
En had steeds schrik voor later.
Je keek me aan in mijn ogen,
Het moment was gekomen.
Je sloeg me hard op mijn lijf,
Van schrik werd ik stok en stijf.
Huilen mocht ik niet,
Ik heb pijn maar jij ziet het niet.
Ik schreeuwde in stilte,
Toen ik zag hoe je je vuist op tilde.
De volgende ochtend moest ik naar de les,
Leerkracht vroeg hoeveel is een plus zes?
Ik wist het antwoord,
Maar werd helemaal rood.
Ik wist het wel,
Maar toen ging de bel.
De leerkracht kwam bij me staan,
Ik dacht dat ze me ging slaan.
Ze keek me aan,
En uit mijn oog viel een traan.
Ze zei dat ik het zeggen moest,
Geloof me dan voel je, je goed.
En dat was ook zo.
EINDE.
Laat wat van je horen