Ik vernam niets meer van jou

Met uitgestrekte armen
reis ik door duister licht,
de mist pakt samen om mij heen
de duisternis bied weinig zicht.

Met bloeddoorlopen ogen
reis ik de gangen door,
en plotseling weet ik het zeker
ik sta er nu alleen voor.

Uit angst zet ik het op een lopen
waarheen dat valt nog te bezien,
mijn hart is toch gebroken,
zie ik je weer? misschien?

Ik ren maar door, steeds verder weg
door jou laatste daad ben ik van de leg,
ik heb geen besef van tijden
ik dend alleen nog maar aan toen,
die allerergste gebeurtenis, wat ik jou toen heb zien doen.

Die hartverscheurende aanblik
die blik zei: “help me gauw,”
Jij liep toen deze gang in
en ik…vernam nooit meer
iets van jou…

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten