Pratend met jou
De realiteit
Nog verwerkend de rouw
Jij niemand iets verwijt
Verdwaasd door het lot
De leegte in je hoofd
Van binnen kapot
Van vertrouwen beroofd
Maar je weet dat het kan
Nu is het hier dan
Jij moet nog door
Alleen weet niet waarvoor
Het is nu zo, zal altijd zo zijn
Het definitieve, doet het meeste pijn
Iedereen die jou begrijpt, dat kan toch niet
Jij soms ook verwijt, het begrip om jouw verdriet
Toch is het fijn, om te hebben gekend
Met iemand zorgeloos, langs het strand gerend
Iemand, die jou ook kent
Jou accepteerde, zoals jij bent
Kijkend naar foto’s, stap je terug in de tijd
Even weg, uit de werkelijkheid
In je droom, sla je een arm om je liefste heen
Even niet meer, niet meer alleen
De tijd, die moet het doen
Het zal nooit meer zijn, nooit meer zoals toen.
Laat wat van je horen