Als ik het kaarslicht doof
wil ik de rook volgen
naar de oneindigheid.
Ik wil sterven in de armen van het niets
en zo samen niets meer zijn.
Niemand mag me nog herinneren
want nooit heb ik geleefd.
Niets zal me ooit nog vertegenwoordigen
alle foto’s zullen zelfs geen as meer zijn.
Alles wat ik was zal niets meer zijn.
Elke noot nabij mijn kist
zal onhoorbaar zijn.
Iedere uiting van verdriet spat uiteen.
Iedere bloem zal verwelken
en verdampen
samen met mij.
Geef me nog 1 iets;
laat me sterven in de armen van het niets.
Laat wat van je horen