Verdriet
Ik voel weer die hard pijnen
Nu ben je niet meer de mijnen.
Ik voel weer een traan rollen over mijn wang
Wat ben ik de laatste tijd toch bang
Over allemaal overbodige dingen
Zoals gouden ringen.
Die ringen zij allemaal wel leuk
Net zoals een potje reuk
Maar er zijn vaak zo’n frullen
En de volgende dag sta je tegen elkaar te brullen
Ik voel weer een traantje voorbij rollen
Ze beginnen precies te hollen
Ja te hollen over mij gezicht
Terwijl een mes in mijn vinger prikt
Nu ook noch een hardere pijn
En heb daarbovenop ook noch een bloedblein
Al mijn verdriet is niet te beschrijven
Ik wil gewoon dat je hier zal blijven
Maar je bent al lang bij een ander
Je bent zoals een salamander
Even glibberig en vies
Er zitten noch etensrestjes tussen je kies.
Hoe heb ik zoveel tranen kunnen laten vallen voor jou
Hoe komt het dat ik toch zoveel van je hou
Het wordt tijd dat ik je zal vergeten
Gaan we samen noch eens uit eten..
Ohnee , nu begin ik toch wel weer
Je bent zoals een gouden veer
Als het licht op het juiste moment schijnt blink je zeer hard
Je kunt den boom in voor mij part
Want het licht scheen nooit bij jou
En toch was je zelf zo fier als een pauw
Ik ga je nu gewoon laten zitten
En ik kan amper pitten
Mijn ogen beginnen dicht te vallen
morgen heb ik weer dikke wallen
Ooit vergeet ik U
En hopelijk wel NU
Laat wat van je horen