Mijn ogen vullen zich met tranen, zo lang mogelijk doe ik mijn best maar uiteindelijk vallen ze dan toch op mijn wangen. Ik huil. Als ik mijn ogen dicht doe zie ik mezelf lopen, in een donkere tunnel zoekend naar het licht. Maar ik vind het niet. Ik ben alleen. Alleen op deze wereld. In de verte hoor ik geluid. Het zijn mensen. Ik hoor ze praten. Ze vragen dingen aan me, maar ik kan geen antwoord geven. Ik voel me als een spin gevangen in mijn eigen web. Ik wil er wel uit maar ik weet niet hoe. Ik weet gewoon niet hoe. Ik heb me lang afgevraagd, of het ooit zal veranderen. Maar ik weet nu, dat dit niet kan. De tunnel is oneindig lang, het web zit te strak om me heen en de mensen vragen verkeerde dingen. Ik zit opgesloten in mezelf, en de sleutel is al jaren kwijt. Lost in this world.
Laat wat van je horen