Geen blik mag me nog vangen
Geen hand me nog beroeren
Geen woord gesproken me ontroeren.
Ik wil niet meer verlangen!
De spiegels maak ik blind.
De dingen dek ik af.
Laat los alles wat verbindt,
Sluit zachtjes en weemoedig
de deuren van m’n gekke dromen.
Het huis oogt leeg:
Ik kan verdwijnen
maar niet in blikken
niet in handen
niet in woorden.
Mij rest nog enkel te verdwalen
in klanken
niet van woorden maar muziek.
De storm is uitgeraasd.
De woorden uitgesproken
en in een zin gezet.
Punt.
Laat wat van je horen