Ik had spijt dat het zover was gekomen.
Nooit meer in elkaars armen rusten.
Ik zou nog 1 x mij liefde aan jou willen tonen.
Zeggen dat ik je nooit vergeten zal.
De pijn die uit me lichaam werd gezogen.
Maar toch nooit de jouwe mochten zijn.
Waren die dagen maar schijn.
Hield je toch misschien echt van mijn?
Ik huil van binnen tranen glijden me mond in..
Laat wat van je horen