Hier

En het is rustig,
het is stil,
kil
en koud.
En het bonst
en het gonst,
in mijn hoofd
en ik zit vol verlangen.
Ongetemd verlangen,
dat wil leven,
dat wil geven,
dat wil zijn.

Het doet pijn
om niet te kunnen
doen en zijn
wat een hart verlangt.

Hier
en nu,
en vroeger,
en toen,
en het verleden,
en leven in het heden.

Niets
en dan weer alles,
maar door de regel
niets.

Absoluut niets.

Hier,
ja, hier.

Hier zit ik,
hier ben ik
en ik dicht,
ik schrijf,
ik luister,
en ik observeer.

Ik zie de stilte,
de leegte,
en ik zie mijn gedachten.

Maar hier
zie ik eigenlijk niets.

Hier en niets.

Dit wou ik u zeggen,
hier,
gewoon hier.

Oh ja,

en ook

vandaag.

Maar, vooral:

hier.