Dit bos is het paleis van de vrede
Onder één dak met de rust
Onverstoord door de afwezigheid,
de absentie van de maatschappij
In de vredige rust wordt m’n hart zacht
Mijn geest krijgt veel meer ruimte
En ik word diepe, spontane dankbaarheid gewaar
Voelbare dankbaarheid is…
de opperste staat van tevredenheid
De rivier de slagader van ’t bos
Het water het levenssap van het bestaan
Kan de hartslag van God voelen kloppen
Eindelijk hoor ik m’n innerlijke stem
Gevuld met ware vrede met de schepping.
Hier woont de vrede
(Nog geen stemmen)
Laat wat van je horen