Het vorst

Het vorst daarbuiten is lijdzaam
Wanneer lucht ’t gestorven
grond beademt
Flaneert hij verlaten
denkbeeldig aan mij
Edoch bezielt hij keer op keer in mij
Verzaakt elkeen voor mij zwichtend
Wanneer mijn ogen toedoen,
fleem ik enkel hem
Kus ik enkel hem.
Dromend heimelijk,
baar ik verrukking.
Omdat jij en ik
voor elkaar zijn bestemd…

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten