Ik kan haast niet de juiste woorden vinden,
waar je zo’n gedicht mee start.
Want hoe omschrijf je ‘de ware’ naar waarheid
in de taal van het verliefde hart
alle koosnamen heb ik jou al gegeven.
Maar zij vallen allen in het niet, bij het gewicht
van wat ik voel, bij het ontmoeten van jouw ogen
als deze ook zo stralend op mij zijn gericht
Mijn goud, mijn alles,
je hebt ze allemaal al eens gehoord.
Ze schenken mij toch geen voldoening,
wanneer ik hunker naar dat liefste woord.
Dit woord is nooit te evenaren,
zodat het precies bij jou past.
Zijn letters zullen namelijk verklaren,
dat jij keer op keer mijn hart verrast.
Misschien zal ik ooit kunnen spreken
in de taal die mijn hart verstaat.
Gelukkig is daar nog geen talenknobbel voor nodig,
zolang je er maar voor open staat.
Laat wat van je horen