Ik weet niet meer wat te doen,
Elke keer opnieuw een rot gevoel,
Elke dag opnieuw is weer wat anders,
Snap je wat ik bedoel?
Ik heb alleen nog maar stres,
Het is gewoon niet leuk meer,
En het ergste is,
Ik doe niet alleen m’n eigen zeer.
Vooral ook mijn vrienden,
Want die zitten er midden in,
Soms denk ik gewoon,
was het maar weer zoals in het begin.
Toen we nog met z’n driën waren,
Toen was er geen stres in huis,
’s ochtens samen op,
en ’s avonds samen voor de buis.
Nu is het ieder voor zich,
vader die altijd werken is,
Mijn broer precies hetzelfde,
En een moeder die ik niet mis.
Naar haar ga ik niet meer,
Die laat me toch maar alleen,
Maar zonder vander & broer kan ik niet,
Zoals hen is er geen een.
Ook al kent m’n vader me niet goed,
Ik weet dat hij het niet zo bedoeld,
En wat m’n broer betreft,
Hij weet zelf hoe het voelt.
Hij weet het ook niet allemaal,
Ook al lijkt me dat wel fijn,
Dan voel ik me opgelucht,
En heb ik niet meer zo’n pijn.
Laat wat van je horen