Het licht onder de horizon

De zon ging in een zee van goud en roze onder
en ‘k dacht verdrietig nu is ’t allemaal gedaan
het duurt nog uren, voordat ze weer op zal gaan
En toen opeens, zag ik het lichte kleurenwonder!

Al was de zon gedaald onder de horizon,
de wolken kregen onbeschrijflijk mooie kleuren:
oranje – rood en geel en paars. Ik zag ’t gebeuren
dat iedere minuut de lucht aan schoonheid won.

Zo zag ik in mijn leven de zon verdwijnen
en ik was bang, dat nu de zwarte nacht begon;
maar uit een bron van licht, onder de horizon,
zag ik de kleuren van de regenboog verschijnen.

En elke keer als ik daar aan denk,
Dan denk ik aan jou Henk.
Over hoe ik je voor de laatste keer zag.
Dat is een beeld dat ik nooit vergeten mag.
Ik wou dat je hier nog bij me kon zijn,
Konden we samen kijken naar de horizon zo heerlijk en fijn.

Daarom denk ik aan jou als ik er alleen naar kijk,
En dan weet ik daar ben jij in dat hemelse rijk.
Ik hoop dat je het er na je zin hebt,
En dat je mij niet vergeet.