Opa u blijft altijd in mijn gedachten

15 augustes, jaren een dag
met een brede glimlach.
Maar nu zit ik er al dagen
tegenaan te hikken.
15 augustes zou opa Jean jarig zijn.
Kan ik die dat in mijn
agenda niet even wegklikken.
Het gemis is er elke dag wel even.
Maar op 15 augustes word ik echt weer met mijn neus op de
harde feiten gedrukt!
En even weer in die
werkelijkheid gerukt.
Dat hij er echt niet
meer is in mijn leven.
Ik mis hem, maar hij
is nu waar hij moet wezen.
Ik weet het wel, het is nu goed.
Maar waarom zijn er van die momenten, dat ik niet zelf mag kiezen.
En dat ik weer van al
die regels moet verliezen.
Opa ik mis u, maar ik heb
er nu ook vrede mee.
Dat is gewoon iets tussen ons twee.
In plaats van gezamelijke familie diners op dit soort dagen.
Want ja, ook daar moet mijn aanwezigheid bijdragen.
Zit ik liever gewoon
met u te communiceren.
Maar ik zal het accepteren.
Opa, voor u ga ik morgen bij oma eten.
Zolang u maar weet:
dat ik u nooit zal vergeten!