Bijna veertig jaar was één dag
De nachten wissen het tijdsbesef uit
Iedere morgen pas geboren
Jaren als stromend water
door mijn vingers
Het was alles en toch ook niets
Als ik nog veertig jaar leef,
ga ik morgen dood
De seconden zijn subjectief
en relatief
Jaren kunnen uren lijken
Seconden eeuwen
Mijn vier decennia vier kleine, supersnelle minuutjes
Vijf tellen in zestig seconden
In de eeuwigheid is een eeuw slechts een onzichtbaar stipje
Als een microbe op het aanrechtblad
Een flits die voorbij schiet
En die zich nooit meer herhaalt…
Laat wat van je horen