Watervallen van tranen stromen uit haar blinde ogen,
gedoemd vooruit te kijken,
wanneer in het diepste van haar hart,
het laatste licht langzaam verdwijnt,
Schaduwen die haar volgen,
voetstappen gedrukt in het zand,
de zee die haar golven geeft en terug neemt,
vol gedachten staart ze de verte in,
De horizon aan het einde van de wereld,
laat het gezicht zien van haar geliefde,
raken haar stralen het diepst van haar hart,
en laat het laatste licht weer branden.
Laat wat van je horen