Ik heb in mijn leven genoeg mee gemaakt.
Had geen zelfvertrouwen
Was onzeker.
alles maakte mij kapot
Ik wilde niet meer verder.
Ik wilde weg weg van alles en iedereen.
Die pijn wilde ik niet meer.
Aan de buiten kant leek ik vrolijk.
Maar van binnen was ik kapot.
Kapot van de dingen dingen die ik moest mee maken.
Ik was het zat,
ik legte een mes op mijn pols
en ik riep het is genoeg geweest. Maar toen dacht ik aan de mensen
die wel om mij geven.
Vanaf dat moment heb ik gevochten.
Gevochten voor zelfvertrouwen en een nieuwe start.
En als ik nu naar me zelf kijk.
Laat ik een traan vallen.
Geen traan van verdriet,
maar een traan van blijdschap.
Ik ben trots op me eige dat ik heb gevochten.
Gevochten voor zelfvertrouwen en geluk.
Nu is de dag eindenlijk gebroken.
Ik heb mijn eeuwige geluk
Laat wat van je horen