Het beeld van morgen

We zitten te trillen
met het beeld van morgen.
Samen met een bos vol bomen
die vertakken van de zorgen.
Met onze lusten
die frustraties galoperen.
En die dan onbesproken
hallicunaties adopteren.
Je kan nu eenmaal niet alles
perfect te lijf gaan.
En dan naief om dingen heen draaien die later toch weer in de weg staan.
Maak je druk om de waarheid
ook al is een tijdelijke
illusie mooier.
Want wat waar is is er echt
en dat waanbeeld is een weggooier.
Voor een ander is dat masker
een interessant bestaan.
Maar sta jij ’s ochtends voor de spiegel,
zie je toch echt jezelf staan.
Dan ben je niet degene die iedereen wilt zien,
maar gewoon jezelf met een vraag
of tien.
En ga dat maar oplossen
zonder die iedereen
En vraag dan jezelf dan eens af,
is eerlijk zijn nu zo moeilijk?
Of is dat masker gewoon gemeen?
Want we leven in een wereld
en dan geeft waanzin je een beetje hoop.
Maar als de rook dan wegtrekt
is waarheid nog steeds niet te koop.
Dus blijf gewoon eerlijk
ook al ben je arm.
Want wie rijk is heeft veel geld, maar heeft het liever warm.