Heel misschien

Koude,leegte en het gemis,
niet meer compleet,mijn hart uiteen.
Geen warmte geen stem
geen liefde meer om me heen.
Wandelingen hand in hand een kus of zachte strelingen dat is niet wat ik nog langer voel want het is verleden tijd.Pijn gebroken een
gevecht een zware strijd.
Overwin ik dit verdriet
en wordt het ooit beter?
De zon schijnt niet meer
het is elke dag nacht.
Zo donker een traan een schaduw hopelijk komt eens de zon die door de wolken schijn naar me lacht en zegt;
Het komt goed,jij mag ook gelukkig zijn.Zonder verdriet tranen maar vooral zonder pijn diep in mijn hart maar warmtestralen die het raken je het leven weer laat zien.
Ik durf het alleen maar te dromen,heel misschien.