Toen ik naar school
liep op een mooie dag
Zag ik opeens die jongen
z’n verlegen lach
Hij liep me achterna
tot aan het schoolhek toe
Hij wilde me wat zeggen,
maar hij wist niet hoe
In de pauze zag ik hem weer staan
Al mijn vriendinnen wisten
toen al zijn naam
Ik zag zijn twijfel
en ik liep op hem toe
Want hij wilde me vertellen,
maar hij wist niet hoe
De tijd verstreek,
hij bleef me trouw
Hij liep vaak met
me mee en dan,
zij aan zij
Dacht ik: als ‘ie nou
maar zoenen zou
En wachtte ik geduldig,
dat was niets voor mij
Ik dacht: als hij nou maar
dichter naast me lopen zou
Dus ik zei: “Wil je me omarmen,
want ik sterf van de kou”
Toen zei hij:
“…eh, ik draag je tas”
En toen wist ik,
dat ’t liefde was!
Laat wat van je horen