Het was al laat
De nacht was doorgesneden
Rond de klok van vijf
Ik stapte over de drempel
van het kleinste verblijf
het koord van verlichting
bleef onberoerd
ik zag niets dan zwart
alles was oneindig zwart
niets dan zwart
zo donker had ik het nog
nooit gezien
ik hield de klink stevig vast
ik was bang en vroeg mij af
hoe het zo donker kon zijn
dat je echt helemaal niets meer ziet
ik zag geen steek voor mijn ogen
er was helemaal niets te zien
alles wat leeft heeft licht
waarom straal ik geen licht
dacht ik heel even,
wat een enge gewaarwording
ik lijk wel blind
een blinde in de duisternis
ik zie totaal niets
het lijkt alsof mijn ogen
niet bestaan
er is niets dan zwart
het maakte me best bang
ik deed de deur
snel weer open
stapte over de drempel
het licht begroette me
In al haar kleuren stralen
ik haalde opgelucht adem
Gelukkig kan ik weer zien..
Laat wat van je horen