“Geen cryptisch antwoord
dit keer” zei ze
“geen hoge bomen,
of zachte wolken.”.
Voorbode van het einde
Tot driemaal toe
“Spreken we nog?”
Steeds eindigend met een
misleidende “KUS”.
Vreemdeling, ik
zal je missen, niet vergeten
Heb je nooit begrepen,
steeds bemind.
Misschien kan ik je nog
eens een gerookte zalm
cadeau doen, zoals
we vroeger altijd deden,
zo banaal, zo mooi.
Laat wat van je horen