Ik ben kapot verslagen en ten eind,
Hoop ik kom ooit nog overeind.
Getekend door het leven,
Dat zoveel heeft genomen, en weinig heeft gegeven.
Waarom moest het allemaal zo komen,
Ik had ooit zoveel mooie dromen.
Die zijn nu voorbij,
Soms denk ik het hoeft niet meer voor mij.
Maar toch probeer ik door te gaan,
Me overal doorheen te slaan.
Ooit zal de zon weer schijnen,
En zullen ook bij mij de tranen verdwijnen.
Laat wat van je horen