Je kon mij niet verlaten
zonder sporen, zonder gaten.
Niet zonder mij te haten.
Bovendien;
Heb jij geschreven in mijn huid,
jezelf geketend aan mijn hart.
Je staat gekrast in mijn geheugen.
In herinneringen en geweten
staat jou naam zó groot geschreven
dat ik je nooit kan vergeten.
Jouw wilskracht om te houden,
en niet alleen van jezelf.
Om van een ander te geloven
dat zij van jou houdt.
Bij verlies van wat wij hadden;
Samen dansen, samen zijn.
Zou iedere simpele ziel
lijden aan verdriet en pijn.
Want we hebben veel gelachen
en tegelijkertijd
waren we als één geheel.
Zoiets, dat toch geheid
een einde zou gaan kennen.
Het is leuk zolang het duurt;
vanzelfsprekend moet het gaan.
Maar dat is niet het geval
ik ben er alleen voor gaan staan.
Bedankt voor de tijd,
die je verspild hebt aan mij.
Al ben ik je kwijt,
je hebt me bevrijd.
Laat wat van je horen