Geen ontkomen

Geschreven door: Isabeau Vuchelen - Onderwerp: Verdriet gedichten

De aanwezigheid van een leegte
die diep en ongeschonden
voortleeft in mijn leven,
en als stille toeschouwer gade slaat
door een herinnering gedreven
heeft het gebroken geluk
vervult met vergeten tranen
ziehier mijn liefste,
een graf van omgewoelde aarde
waaronder ik de herinneringen
aan tranen had begraven.
maar nutteloos,
de littekens van de
vele wonden herinneren aan
tijden, geluk ongeschonden
noch ontkomen noch ontlopen
kunnen pijn noch verdriet
uit het hart verstoten..