Gedachten over zelfmoord

’s Avonds alleen op mijn kamer, niemand die me ziet, niemand die me hoort,
Stroomt mijn hoofd vol gedachten, gedachten over zelfmoord.
Al die vragen in mijn hoofd, maar nooit het lef om ze te stellen,
Over die onzekerheid, gedachten en problemen die ik aan niemand durf te vertellen.
Ruzie in de familie die me kapot maken,
Als ik sterf zullen ze dan uit die waan ontwaken?
Zullen ze dan steun bij elkaar zoeken?
Of lopen ze dan alweer alleen maar te vloeken.
Er is één persoon om wie ik heel veel geef,
Hij is de enige reden waarom ik nu nog leef.
Is het erg als je liever niet naar school of naar huis toe gaat,
Gewoon omdat je het daar haat?