Galgenzwart

We zeggen wat we doen,
en we doen wat we zeggen.
Vormt slechts een loze kreet in mijn gedachten,
waar ooit eens liefde zat.

En de grote blonde jongen,
met het geheugen van een kind..
Begreep er niets meer van,
dat zij er niet meer was.
Die met hem lachte, en deed stoeien
en altijd tijd voor hem had.

Dat ze haar verkaste als een meubelstuk,
zonder enige vorm van begrip, nog fatsoen, nog gevoel.
In strijd met wat de visie ons zegt,
was alles opeens een leugen.
Waarom staat ze nu hier,
en is ze niet meer bij ons??

Het grote litteken op haar hart,
waar ooit eens liefde bloeide voor de zorg,
werd galgenzwart.