Funny lief

Funny, het poesje van de buren,
kwam iedere ochtend even gluren.
Met zijn belletje om zijn nekkie,
sprong hij snel over het hekkie,
voorzichtig sluipend in ons paadje.
Een groet, hallo mijn kleine maatje.
Met vogeltjes spelen vond
hij erg fijn,
of met een hommel, of met een bij.
Hij hield heel veel van de natuur,
dat is een poes eigen, dat is puur.
Plots, een ochtend zonder geluid.
Het leven van funny, het leven is uit.
Verongelukt in het drukke verkeer.
Weenend huilend, hij is er niet meer.
De kindertjes, zijn beste maatje,
streelde nog eenmaal zijn fluweelzachte haartjes.
Zij zijn zo eenzaam, zo verlaten.
Konden niet meer met hem praten.
Thuis gekomen met hun dode poesje.
Alles gedeeld met hun lief snoesje.
Slaapt hij nu vredig in hun tuintje,
met bloemetjes boven zijn kruintje.
Rust in vrede, Funny lief.
Je was kindertjes hartedief.