Als pleisters op mijn wonden
liggen jouw handen op mijn hart
waar ze feilloos knopen vinden
die je steeds geduldig ontward
Als zalf werken jouw ogen
op mijn rusteloze ziel
Je woorden, steeds goed overwogen
voorkomen dat ik val, telkens opnieuw
Als kompressen kussen jouw lippen
al mijn pijnen weg en meer
Ik laat jouw warmte naar binnen glippen
als verzachting van al het oude zeer
Maar weet mijn liefste dat ik nooit terug kan geven
wat ik tot nu toe van je kreeg
Laat wat van je horen