Flirten

Nieuwe hoop of valse illusies
Vage herinneringen komen weer naar boven
Hoe betrouwbaar zijn ze, die conclusies
Ogen, die stralen zijn er of toch niet
Wel de blinde, fysieke aanrakingen
Die rieken naar plagerijen
Of ligt er toch iets in het verschiet

De avond sleept zich al spelende voort
Het contact is er niet meer, wel visueel
Ik mag niet te veel naar haar blikken
Want, daar gaat ze weer van kicken
Het is, alsof ze me niet meer hoort

Dan plotseling een signaal
En alleen maar verbaal
Ze kijkt me niet eens aan
En blaakt voldaan
“Jan is zielig, die doet niet meer mee”
Weg ballon, ik krimp in één
Ik ben niet assertief en misschien maar beter
Ik reageer gelaten, versuft;
“Dat zal wel, als jij het zegt”
De strijd is definitief beslecht
Heb ik haar iets misdaan?
Ik ben alleen maar op haar fysieke avances in gegaan

Vooral in gezelschap is zoiets LAAG
Maar ik ben niet gebroken
Wel van lef en trots verstoken
Vandaar dit gedicht
aan jullie gericht

Met mij is ze nog niet klaar
De rapen zijn gaar
Ik neem mij voor haar te schrijven
En dat zal lang in haar herinering blijven.
Niet vanuit wraak
maar vanuit terechte, gekwetste trots

De klap was raak
En, wie kaatst moet de bal verwachten
Ik zal mijn repliek wel wat verzachten
Want ze is nog jong, te jong
En moet nog veel leren
Toch zal ik haar evengoed ontberen.