Een zee van emotie

Ik sluit mijn ogen
En huil mijn tranen
Niemand die ze zal zien
Als ik een weg probeer te banen

Ik sluit mijn ogen
En verdrink in mijn tranendal
Een zee van emotie
Waar ik al mijn gevoel in stal

Ik sluit mijn ogen
En zwem in mijn pijn
Ik stoot me aan de rotsen
En weet dat het nooit anders zal zijn

Ik sluit mijn ogen
En huil een waterval van emotie
Het voelt zo puur en warm
En ik het licht even niet meer zie

Ik sluit mijn ogen
Er vormt zich een waas op mijn netvlies
Waar ik niet meer doorheen kan kijken
En ervaar dat ik verlies